Τι έγινε τελικά εκείνο το βράδυ; Η σύγκρουση ποιων πραγμάτων έγινε; Δεν θέλουμε να το πούμε, δεν θέλουμε να το δούμε... Όσοι βολεύονται μυξο-κλαίγοντας για το πολύ άτυχο πλουσιόπαιδο δεν μ' ενδιαφέρουν... Όπως κι εκείνοι που θα τρέξουν να γλείψουν από το αίμα του νεκρού... Λυπάμαι που θα το πω αλλά ο θάνατος του παιδιού όπως και το ίδιο το παιδί αυτό δεν έχει καμία σημασία και σχέση με αυτό που ακολούθησε. Όπως συνήθως συμβαίνει με τους ξαφνικούς και κατά τύχη ήρωες μεταμορφώνονται μέσα στο μυαλό των ανθρώπων όπως θέλει ο καθένας χωριστά. Για άλλους έγινε ο "Αναρχικός" ενώ για άλλους ο "Μαθητής" που αδικείται, που πληρώνει τη "δωρεάν παιδεία", που δεν βρίσκει δουλειά μετά κλπ. Πρέπει να ομολογήσω ότι σ' αυτό το "ξέσπασμα" όπως το είπαν του λαού δεν ανίχνευσα ούτε μια ανώτερη αξία ούτε έναν ανώτερο σκοπό...τίποτα! Μόνο πικρία που δεν έχουμε λεφτά για να μπορούμε να κάνουμε αυτά που ποθούμε, αυτό είδα! Γιατί...αν όλοι ήταν σαν τον Αλέξανδρο δηλ. χωρίς οικονομικό πρόβλημα, δεν θα γινόταν κανένα "ξέσπασμα" και κανένας "λαός" δεν θα κατέβαινε στους δρόμους να σπάζει βιτρίνες και να κλέβει κινητά και κάμερες!
Αναρχία...ορίστε; ποιος; που;
Δημοκρατία...θα αστειεύεστε βέβαια! Δεν υπάρχει τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από ζωώδες ένστικτο για επιβίωση, για εξασφάλιση. Εκεί έχουμε φτάσει και λέγεται...ΠΑΤΟΣ!
Καληνύχτα σας!
Αναρχία...ορίστε; ποιος; που;
Δημοκρατία...θα αστειεύεστε βέβαια! Δεν υπάρχει τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από ζωώδες ένστικτο για επιβίωση, για εξασφάλιση. Εκεί έχουμε φτάσει και λέγεται...ΠΑΤΟΣ!
Καληνύχτα σας!