Κλέος, Ελευθερία, Ευδαιμονία

Έτσι για να βάζουμε μια σειρά στα πράγματα ανάλογα με την σπουδαιότητά τους γιατί τελευταία... Η ίδια η Φύση μας δείχνει το δρόμο που -πρέπει να- είναι ανοδικός από τη γέννηση προς το θάνατο. Η Φύση μας δίνει όλη την "κρυμμένη" γνώση με πολύ σαφήνεια. Ο άνθρωπος ξεκινά μικρός κι όμορφος αλλά απαίδευτος, αγράμματος και "λευκό χαρτί" για να καταλήξει (αν) γέρος κι άσχημος αλλά σοφός και ένδοξος. Έτσι αυτό που πρέπει να απασχολεί λιγότερο τον άνθρωπο είναι το χθες και περισσότερο το σήμερα αλλά σημαντικότερο όλων είναι το τέλος είτε αυτό είναι "σήμερα" είτε είναι "αύριο" αφού αυτό σημαίνει και την (όποια) κορύφωση. Με βάση αυτή την απλή φυσική λογική των πραγμάτων για κάθε άνθρωπο το σημαντικότερο όλων είναι το Κλέος, ακολουθεί ή ατομική Ελευθερία και στην τελευταία θέση είναι η Ευδαιμονία. Ο λίγο περισσότερο σκεπτόμενος θα καταλήξει στο ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι αυτές οι τρεις καταστάσεις έχουν και χρονική διάρκεια ανάλογη της αξίας τους! Το Κλέος είναι αιώνιο, η Ελευθερία που είναι κατάσταση και του μυαλού (ιδέα) μπορεί να διαρκέσει το πολύ για μια ζωή και η Ευδαιμονία μπορεί να είναι και στιγμιαία αφού απαιτεί υλικά αγαθά.
 

Και για να γίνω σαφέστερος και πρακτικός, αν έχεις Κράτος, που σημαίνει ότι έχεις στην απόλυτη εξουσία σου τη Γη και το 'Υδωρ της Πατρίδας σου τότε μπορείς και πρέπει να έχεις ελεύθερα και δωρεάν, χωρίς φόρους κλπ. την Γη που σου αναλογεί, το Ύδωρ της και την Ενέργειά της. Αν έχεις αυτά ως ελεύθερος πολίτης του ελεύθερου Κράτους σου τότε αυτόματα αποκτάς την Ευδαιμονία και μπορείς να έχεις την ιδέα της Ελευθερίας μόνιμα στο μυαλό σου. Το Κλέος όμως πρέπει να το κυνηγήσεις γιατί δεν μπορεί να σου το προσφέρει κανείς, καμία εξουσία ούτε κάποιος θεός...

Όσο για μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, πανεπιστήμια και...iphone όλα ανήκουν στα "υλικά αγαθά" τα οποία υποτίθεται ότι φέρνουν την ευδαιμονία που όμως δεν είναι στόχος ζωής αλλά στιγμής, εντάξει...πατριώτες;